Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

in Mazedonien

Χριστούγεννα στην Αυστρία, χωρίς χιόνια, αλλά με γρήγορο πέρασμα από το γνωστό χιονοδρομικό κέντρο Kitzbuhel όπου στον περίβολο του Ναού της Παναγίας (Liebfrauenkirche) στις παρυφές του χωριού ... ανάμεσα στους τάφους επίλεκτων τέκνων, θανόντων σε μεγάλη γενικώς ηλικία, το μάτι μου έπιασε και έναν τάφο που φιλοξενεί -- ή απλώς μνημονεύει -- και κάποιον Josef Obernauer γεννημένο το 1914 με ημερομηνία θανάτου 15-9-1944 ... και την λιτή υποσημείωση in Mazedonien: υπηρετήσας στα Ναζιστικά Στρατεύματα Κατοχής που σκοτώθηκε -- και πιθανώς θάφτηκε -- λίγο πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, κάπου στην Μακεδονία (ίσως στην Ελληνική (μάχη με αντάρτες), πιθανότερο στην Γιουγκοσλαβική (μάχη με Βουλγάρους ... κατόπιν της κήρυξης πολέμου στην Γερμανία από την Βουλγαρία στις 9-9-1944 -- πληροφορία από τον αναγνώστη του παρόντος Alexander Amarilios). Δυστυχώς δεν σκέφθηκα να πω την σύντροφο να βγάλει μια φωτογραφία ... αλλά κατά ευτυχή συγκυρία η Λένα φωτογράφισε τα μνήματα γενικώς με δική της πρωτοβουλία, και ο συγκεκριμένος τάφος είναι ο δεύτερος από αριστερά:



Σίγουρα με άγγιξε η ιστορία αυτού του στρατιώτη ή αξιωματικού που άφησε αυτό το πανέμορφο μέρος, με ή χωρίς την θέληση του, χάριν μιας τερατώδους ιδεολογίας που του κόστισε τελικά την ζωή σε χώρα μακρινή ... τόσο που την ανέφερα απόψε σε γνωστό μου ιστορικό που συνάντησα τυχαία στην Εγνατία ... για να μάθω ότι εκεί, στο Grand Hotel του Kitzbuhel, γράφτηκε η τελευταία πράξη του Ελληνικού δοσιλογισμού: έφυγαν από την Ελλάδα και πήγαν στην Βιένννη με σκοπό να γίνουν κυβέρνηση όταν και αν θα επέστρεφαν οι Γερμανοί, και έφυγαν και από την Βιέννη  λόγω προέλασης των Σοβιετικών, καταφεύγοντας στο Μεγάλο Ξενοδοχείο του Kitzbuhel, με επικεφαλής τον Έκτορα Τσιρονίκο!


ΑΝΑΠΑΥΘΕΙΤΕ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ: Andreas Obernauer, Maria Obernauer, Josef Obernauer, Harold (?) Obernauer


Την 1η Σεπτεμβρίου οι εκπρόσωποι της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας (ΟΜΜ) του ΕΛΑΣ και της γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης Θεσσαλονίκης-Αιγαίου υπογράφουν στο Λειβάδι Χαλκιδικής στρατιωτικό σύμφωνο. Με το σύμφωνο αυτό ο ΕΛΑΣ φέρεται να αναλαμβάνει τη δέσμευση να μην εμποδίσει την υποχώρηση του γερμανικού στρατού και η γερμανική πλευρά να δεσμεύεται στο να διατάξει την αποχώρηση των Ταγμάτων Ασφαλείας από τη Θεσσαλονίκη, την οποία στη συνέχεια θα παραδώσει στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ και στο ΕΑΜ

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Σύρου πρόσφυγος διήγησις ατελής

Ταξιδέψαμε στην θάλασσα για μια ώρα. Ύστερα συναντήσαμε ένα άλλο σκάφος. Δεν καταλάβαμε ότι ήταν η αστυνομία [το Λιμενικό]. Φίλοι μας είχαν πει να μην σταματήσουμε γιατί θα μας γυρίσουνε στην Τουρκία. Δεν γνωρίζουμε την Ελληνική γλώσσα. Δεν καταλαβαίνουμε τι λένε. Έλεγαν να σταματήσουμε το σκάφος.

Κρατήσαμε τα παιδιά και φωνάξαμε στους αστυνομικούς [λιμενικούς] "Έχουμε παιδιά!" ...Το σκάφος τρυπήθηκε και πέσαμε στο νερό. Ήμουν στην θάλασσα για 45 λεπτά πριν μας ανασύρουν...

Μας βοήθησαν να βγούμε έξω. Αλλά γιατί το κάνουν με αυτόν τον τρόπο; Μη μας βοηθάτε με τον δύσκολο τρόπο. Βοηθήστε μας με τον εύκολο τρόπο. 

Τα παραπάνω βρίσκονται στο τέλος της δεύτερης ενότητας (Is It Illegal to Be a Refugee?) του άρθρου The Terrible Flight from the Killing (New York Review of Books, 22 Οκτωβρίου 2015) του Hugh Eakin, senior editor στην New York Review of Books και μέλος του Pulitzer Center on Crisis Reporting. Είτε σκόπιμα είτε όχι, και σίγουρα μέσα στην απελπισία του(ς), ο 34-χρονος Σύρος πρόσφυγας -- ή, ακόμη χειρότερα, ο ίδιος ο συγγραφέας του άρθρου* -- δίνει την εντύπωση ότι το Λιμενικό μας διεμβόλισε, έστω και κατά λάθος, το σκάφος τους (the boat was punctured), adding insult to injury: λες και δεν έφτανε η παλιά τακτική να τρυπούν οι ίδιοι οι πρόσφυγες το σκάφος ώστε να αναγκασθούν οι λιμενικοί να τους ανασύρουν από την θάλασσα**, δίνεται τώρα και η εντύπωση, μέσω αποσιώπησης, ότι τρυπούν και βουλιάζουν τα προσφυγικά σκάφη οι Έλληνες λιμενικοί ... "βοηθώντας τους πρόσφυγες με τον δύσκολο, και όχι με τον εύκολο, τρόπο" (Don't help us the hard way. Help us the easy way.)!

*ως συν-συγγραφέας του βιβλίου Flight from Syria -- Refygee Stories, ο συγγραφέας του παραπάνω άρθρου μάλλον όφειλε να γνωρίζει περισσότερα...

**βεβαίως η τακτική αυτή δεν χρησιμοποιείται από τότε που η Ελλάδα ουσιαστικά αποφάσισε/αναγκάστηκε να μην ελέγχει τα θαλάσσια σύνορα της...

[Δεν θέλω να πάρω εδώ θέση επί του προσφυγικού ζητήματος γενικότερα. Έγραψα απλώς τα παραπάνω ως μια ακόμη προσπάθεια καταγραφής -- μέσω επισήμανσης μιας 'λεπτομέρειας' σε ένα κατά τα άλλα εύστοχο άρθρο -- των τεράστιων διλημμάτων και παραλογισμών που θέτει για όλους η προσφυγική κρίση.]

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Θερινοί αντίλαλοι: τα δίκαια των Δικαίων

Στον απόηχο του καλοκαιριού, και πριν αρχίσουν τα μετεκλογικά μελτέμια ... κλέβω λίγο χρόνο για να παραθέσω εδώ δύο Χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια (ηλικίας 58 ετών) που πρόλαβε και μοιράστηκε μαζί μου ο καλοκαιρινός γείτονας Δημήτρης Νιμτσιούδης από την Ζυρίχη (και από τα Δίκαια του Έβρου, απώτερα και 'απέναντι' δηλαδή από το Καβακλί της Βόρειας (Βουλγαρικής) Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας)): τα  τραγούδια αυτά μου τα τραγούδησε ο Δημήτρης/Τζίμης/Μήτσος το πρωί της 4ης Σεπτεμβρίου 2015, και τα κατέγραψα όπως μπορούσα, χωρίς μαγνητόφωνο ή στενογραφία, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη για τις όποιες παρανοήσεις ή παραποιήσεις.

[Τραγουδιόνταν εναλλάξ από δύο τετράδες νέων ανδρών, πόρτα-πόρτα σαν κάλαντα, με τα μισά κέρδη στην εκκλησία και τα άλλα μισά 'στα κλαρίνα'^ υπήρχαν και άλλα τραγούδια, καθώς το ευχετήριο άσμα άλλαζε ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την οικογενειακή κατάσταση,κλπ (Η αρχή ήταν όμως πάντα η ίδια: άνοιξε πόρτα μου άνοιξε, άνοιξε πόρτα καναρίνα, έχω δυο λόγια να σου πω, κι αυτά είναι ζαχαρένια.)]

Κάλαντα νέου αγοριού

Να πούμε και του Χρήστου μας ένα καλό τραγούδι,
η μάνα του τον έλουζε Σαββάτο κι όλη μέρα,
και τη Δευτέρα το πρωί
από το χέρι του τον πιάνει
από το χέρι του τον έπαιρνε
και στο σχολειό τον πάει
κι ο δάσκαλος τον ρώτησε
και πως καλά το λέει
παιδί μου πούναι το χαρτί 
και που το καλαμάρι
τα γράμματα είναι στο χαρτί
κι ο νους μου στην αγάπη*
να ζεις και νάσαι Χρήστος μας
πάντα τραγούδι νάχεις
μανούλα σου να σε χαρεί
μπαμπάς να σε κερδίζει 

*εδώ ρώτησα τον πληροφοριοδότη μου τι απέγινε το καλαμάρι ... και άκρη δεν βγήκε :-)

Κάλαντα ανύπανδρου άνδρα

Να πούμε και του Γιώργου μας ένα καλό τραγούδι,
η μάνα του τον στόλιζε δέκα λογιών μετάξι,
με κόκκινο με κίτρινο 
μ άσπρο και με γαλάζιο
στους ουρανούς το γύριζε, 
στους κάμπους το τυλίγει,
και μεσ τη μέση της θάλασσας
κάθονται και το υφαίνουν
καντίνος είναι ο αργαλειός
καντίνος και το χτένι,
του Γιώργου είν ο αργαλειός,
του Γιώργου και το χτένι

   

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Ένας άλλος Επιτάφιος

... που απόμεινα ξερό δεντρί σε χιονισμένο κάμπο ...

Από την Αρκαδική Ραψωδία του Ηλία Σιμόπουλου και την Τρίτη Ανθολογία του Γιάννη Σπανού ... Ο Θρήνος της Μάνας (τραγουδισμένος από την Αρλέτα):

Όλη τη μέρα που `λειπες το σπίτι μας ρημάδι.
Κι όμως πώς ήταν όμορφα σαν γύριζες το βράδυ
Κι ας τρώγαμε ξερό ψωμί κι ας έλειπε το λάδι.

Κι ας έλειπαν τα κάρβουνα φτάνει που ήσουν κοντά μου.
Αχ πως στο κάθε χτύπημα της πόρτας η καρδιά μου
Ραγίζουνταν, αγόρι μου, και μου `φευγε η λαλιά μου.

Θυμάσαι τις τριανταφυλλιές μπροστά στο περιβόλι
Που ανθίζανε την άνοιξη και πια στην κάθε σκόλη
Γιομίζαμε τριαντάφυλλα την αγκαλιά μας όλη.

Κι ο γέρος ο πατέρας σου καμάρωνε κι αντάμα
Καμάρωνα κι η δόλια εγώ, κι αν έκλαιγα τι θάμα! 
Περσότερο ξαλάφρωνε η καρδιά μου από το κλάμα.

Μεγάλωσες. Δε μ’ άκουγες. Έφευγες όλη μέρα. 
Κι όταν τα βράδια μου `λεγες «Η Λευτεριά μητέρα 
Θα ρθεί» μ’ άγγιζαν την καρδιά τα λόγια σαν φοβέρα. 

Μ’ αν μου `φευγες πρωί πρωί, προτού να φέξει, μόνος
Κι αργοκυλούσαν οι ώρες μου, κάθε στιγμή ένας χρόνος
Το `ξερα πως θα γύριζες κι ήταν γλυκός ο πόνος.

Τώρα στο παραγώνι μας κουβαριασμένη ρέβω
Σαν αστραποκαμένη ελιά και πια δε σε γυρεύω
Τι `ναι ψηλός ο ανήφορος και δεν μπορώ ν’ ανέβω.

Γιατί δεν άκουες, γιόκα μου, τη μάνα που σ’ εγέννα;
Κι αν έρθει τώρα η Λευτεριά πουν’ όλα ρημαγμένα
Τι να την κάνω, αγόρι μου γλυκό, χωρίς εσένα;


Ξεχωρίζει βεβαίως ο όρος "αστραποκαμένη (ελιά)": μια απλή διαδικτυακή αναζήτηση μας δίνει και αστραποκαμένη οξυά (που 'ταν μια κρύα βρύση, κει 'χαν οι κλέφτες μάζωξη) και αστραποκαμένη καρυ(δι)ά (εκεί που βγαίνει ένα στοιχειό) και αστραποκαμένη ιτιά (οπόχει αντάρα ΄ς την κορφή και καταχνιά ΄ς τη μέση) που στην πηγή της έπεσε το δαχτυλίδι, και, χωρίς την παρομοίωση, αστραποκαμένη μάνα (ΠαλαμάςΓεωργοβασίλης), και, για να μην ξεχνάμε, "αστραποκαμένη (από την αστραποχάλαζην) Πόλη":  

Καράβιν εκατέβαινε’ς μέρη της Τενέδου,

και κάτεργον το απάντησε,

στέκει κι αναρωτά το.

Καράβιν πόθεν έρχεσαι

και πόθεν κατεβαίνεις;

Έρχομαι απ’ τ’ ανάθεμα

κ’ εις το βαρύν το σκότος,

απ’ την αστραποχάλαζην

απ’ την ανεμοζάλην

από την Πόλιν έρχομαι

την αστραποκαμένη

εγώ γομάριν δεν βαστώ

αμέ μαντάτα φέρνω

κακά δια τους Χριστιανούς,

πικρά και θολωμένα.

Οι Τουρκιώται ήρθασιν,

επήρασιν την πόλην,

απώλεσαν τους Χριστιανούς

εκεί και πανταχόθεν.


[Από Το ανακάλημα της Κωνσταντινουπόλεως]



ΑΣΤΡΑΠΟΚΑΜΕΝΟΣ ΑΙΩΝΟΒΙΟΣ ΕΛΑΤΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΑΚΟ (ΛΕΟΝΤΙΤΟ ΑΡΓΙΘΕΑΣ) -- Νίκος Γραμμένος

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Ο Χριστός Παντοκράτωρ του Σινά

Δύσκολες ώρες φαίνεται ότι περνά η μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά (που είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ ως μοναχικός ταξιδιώτης τον Ιούλιο του 1987)... Με την ευκαιρία σημερινής ενημέρωσης για το 2015 Kurt Weitzmann Lecture στο Πρίνστον, ανακαλώ εδώ τμήμα συνέντευξης του συντηρητή έργων τέχνης Τάσου Μαργαριτώφ στην Γιούλη Επτακοίλη (Καθημερινή) πριν έναν ακριβώς χρόνο:

Το 1962 ο Τάσος Μαργαριτώφ μαζί με τον Μανόλη Χατζηδάκη, διευθυντή τότε του Β&Χ Μουσείου, ταξίδεψε στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. «Πήγαμε να δούμε τι μπορούσαμε να σώσουμε από την καταστροφή που είχε προκαλέσει στις σταυροφοριακές εικόνες ο Γουές, ο συντηρητής του Κουρτ Βάισμαν από το Πρίνστον. Θυμάμαι είχαμε εξασφαλίσει μόνο 120.000 δραχμές, τη στιγμή που ο Βάισμαν είχε κατέβει με τρία φορτηγά εξοπλισμό. Το πρώτο βράδυ ανέβηκα σε μια σκάλα για να κατεβάσω δύο εικόνες του Αποστόλου Παύλου και του Αποστόλου Πέτρου που ήθελε να δει ο Χατζηδάκης. Ανάμεσά τους είδα τον Χριστό. Μόλις είδα την εικόνα, φώναξα στον Χατζηδάκη: “Αφεντικό, εδώ έχουμε ένα αριστούργημα”. Ναι, ναι, το ξέρω, μου λέει εκείνος, το έχει μελετήσει ο Σωτηρίου, είναι του 13ου αιώνα. Τι λες, αφεντικό, του λέω, είναι εγκαυστικής τεχνικής!».







Κυριακή 12 Απριλίου 2015

Ανάστατη Ανάσταση

Λίγο μετά την πρωτοφανή κίνηση του αναπληρωτή υπουργού Δημόσιας Τάξης να (εγ)καλέσει τον πρωθυπουργό να λάβει αποφάσεις για το θέμα των αντιεξουσιαστών ... κατηφορίσαμε, για αλλαγή, στην κάπως πιο μακρινή εκκλησία της Νέας Παναγίας (περιοχή Λευκού Πύργου) ... όπου ένας προκλητικά διεκπεραιωτικός παπάς έψαλε το Δεύτε Λάβετε Φως αρκετή ώρα μετά την μετάδοση του φωτός και το άναμμα των λαμπάδων!



Το προηγούμενο βράδυ, μία μέρα μετά την σημαδιακή άφιξη των λαθρομεταναστών στην εσχατιά της Γαύδου, η Περιφορά του Επιταφίου αναστάτωσε κάπως την καθημερινή -- ή μάλλον ... κατανυκτική -- ρουτίνα γνωστού γατοταϊστή της περιοχής ... που έκανε αμέριμνος το καθήκον του στην άκρη του πεζοδρομίου, κόντρα στο ρεύμα των πιστών...


Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Μία Ελληνική "Γκουέρνικα";

Αν επέμενα να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου θα το καταδίκαζα βίαια και ανεπιφύλακτα, κάπου όμως αυτό το φαινομενικά αποτρόπαιο γεγονός δείχνει μία απελπισία και έναν δυναμισμό -- αλλά και έναν προηγηθέντα ανηλεή βομβαρδισμό -- που με συγκλονίζουν!


Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Αριστεροδέξια

πως εσύ, ένας δεξιός εθνικιστής, κατέληξες να θαυμάζεις έναν ανιστόρητο αριστερό;

Συμβαίνουν αυτά ... ακόμη και στις μέρες μας: λίγο μετά την ιστορική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ... εκλεκτοί συμπολίτες μας με αντιδιαμετρικές πολιτικές θεωρήσεις, όπως ο Θωμάς Κοροβίνης και ο Νίκος Μαραντζίδης, ενώνουν τις φωνές τους, μαζί με πολλές άλλες, κατά της δικαστικής αγωγής που υπέβαλε ο νυν υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, με δικηγόρο τον Φαήλο Κρανιδιώτη, κατά της Athens Review of Books!!! 

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Νέα τάξη πραγμάτων!

Όσοι πιστοί ... κατέλθετε*:


*κατεβαίναμε με την σύντροφο τον πεζόδρομο προς το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου όταν είδαμε 3-4 γατιά να κυνηγούν ένα πουλί που είχε προλάβει να απογειωθεί -- λάθος, δεν ήταν τέσσερα αλλά δεκατέσσερα και βάλε, και δεν τους απασχολούσε το πουλί αλλά ο ταϊστής τους που μόλις είχε καταφθάσει, και κάποια από αυτά βγαίνανε από το Θέατρο Κήπου και με την βοήθεια δένδρων κατέβαιναν στον πεζόδρομο για το συσσίτιο, οπότε αναφώνησα κι εγώ ο κοινός θνητός: όσοι πιστοί κατέλθετε! (Αυτός που βλέπετε είναι από άλλη μέρα και άλλη γειτονιά, στον Άγιο Αντώνιο και το "Μακεδονικόν" ευημερεί (γαμάει και δέρνει θα μπορούσε να πει κάποιος πιο κυνικά).)

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Μικρές Κυκλάδες

Παραθέτω αυτούσιο το σχόλιο του χρήστη Ιωάννη Σίλβεστρου από/για τις Μικρές Κυκλάδες:


Ο Μίκης της Καρδιάς μας , δέστε την σκέψη του (και πως υλοποιώντας την μας φώτισε τόσες γενιές) να δείχνει τον μόνο δρόμο... από το εσώφυλλο του δίσκου : Στις αρχές της δεκαετίας του '60 ο Μίκης Θεοδωράκης έβαλε τα θεμέλια για ένα "πολιτιστικό κίνημα” μέσω του οποίου ο λόγος των ποιητών έβαζε για στόχο το πλατύ κοινό, έχοντας για όχημα προς αυτή την κατεύθυνση τις δικές του μελωδίες.

Ήδη ο "Επιτάφιος” του Γιάννη Ρίτσου και τα “Επιφάνεια" του Γιώργου Σεφέρη είχαν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση, όταν κυκλοφόρησαν παιγμένα από λαϊκή ορχήστρα και τραγουδισμένα από το Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ο συνθέτης παρουσίαζε τα έργα του αυτά -μαζί με όσα άλλα τραγούδια είχε γράψει εκείνη την εποχή σε λαϊκές συναυλίες, ενώ παράλληλα σε μικρούς χώρους της Πλάκας, τις περίφημες μπουάτ, φούντωνε σιγά - σιγά η συμμετοχή τόσο των άλλων καλλιτεχνών, όσο και του νεανικού κοινού σ' αυτό το "κίνημα".

Το καλοκαίρι του '63 ο Θεοδωράκης κάνει δημόσια έκκληση ζητώντας από τους ποιητές να γράψουν πρωτότυπα έργα τα οποία να έχουν μορφή τραγουδιού έτσι ώστε να μελοποιηθούν από τους συνθέτες.

(ΣΗΜ: Ο Επιτάφιος", τα "Επιφάνεια", και όσοι άλλοι στίχοι είχαν ήδη μελοποιηθεί ανήκαν σε προϋπάρχοντα ποιητικά έργα)

Ο Οδυσσέας Ελύτης ανταποκρίθηκε σχεδόν αμέσως. Ήδη, άλλωστε, ο Θεοδωράκης είχε μελοποιήσει ένα στίχο του γραμμένο ειδικά για να γίνει τραγούδι, το "Ανάμεσα Σύρο και Τζιά". Τώρα ο ποιητής έγραψε 7 τραγούδια, απλά, δροσερά, χαρούμενα κι αθώα, γεμάτα εικόνες ανθρωποποίησης της φύσης και φυσιολατρικής αντιμετώπισης του έρωτα, που όλα μαζί αποτέλεσαν τον κύκλο "Μικρές Κυκλάδες".

Τα τραγούδια αυτά που μελοποιήθηκαν άμεσα από το Θεοδωράκη πρωτοπαρουσιάστηκαν τον Οκτώβριο του 1963 στην μπουάτ "Συμπόσιο" με το Νότη Μαυρουδή στην κιθάρα και ερμηνεύτρια την Ντόρα Γιαννακοπούλου. Στη συνέχεια, τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησαν σε δύο διαφορετικές δισκογραφικές εκδόσεις. Μία με την Ντόρα Γιαννακοπούλου και μία με τη Σούλα ΜπιρμπίληΣ' αυτή τη δεύτερη, την επιμέλεια και τη διεύθυνση της ορχήστρας είχε ο Γιώργος Κατσαρός, ενώ κιθάρα έπαιζε ο Νότης Μαυρουδής.

Αφού οι "Μικρές Κυκλάδες" έκαναν τον κύκλο τους σαν τραγούδια, αρκετά χρόνια μετά, το 1972, αποτέλεσαν την πρώτη ενότητα μιας ποιητικής συλλογής στην οποία ο Ελύτης έχει συγκεντρώσει όλα τα ποιήματα που έγραψε ειδικά για να γίνουν τραγούδια. Αυτή ήταν "ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ" όπου μάλιστα τη θέση του "Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα” στον κύκλο των 7 ποιημάτων που απαρτίζουν τις "Μικρές Κυκλάδες" παίρνει το "Ανάμεσα Σύρο και Τζιά".

Στον πρόλογο ο ποιητής μιλάει γι' αυτά τα προορισμένα να γίνουν τραγούδια ποιήματά του:

Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας Βαστάει στη ζωή. Γι' αυτό κοντά στα ποιήματα μου, δοκίμασα να γράψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλλιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέρα το λόγο έχουνε αυτοί που θα τ' ακούσουν ...




ημουν μια φορα (φθινοπωρο '12) στο χωριο της αιδηψου στο φουρνο κ αγοραζα ψωμι.εβρεχε.καθως εβγαινα μια κυρια στεκοταν στη πορτα κ με κοιταζε κρατωντας την ομπρελα της.κοιταζε επιμονα κ καταλαβα πως λογω βροχης ηθελε να τη παω με το αμαξι μου εκει που κατευθυνομουν κ εγω,δλδ στα λουτρα της αιδηψου που ειναι κανα 2 χλμ πιο κατω απο το χωριο.την πηρα λοιπον την ευγενικοτατη κυρια κ στα λιγα λογια που προλαβαμε να πουμε μεχρι να φτασουμε μου ειπε πως ηταν η Κυρια Σουλα Μπιρμπιλη η παλαια τραγουδιστρια κ μου ανεφερε ενδεικτικως καποιες συνεργασιες της απο οταν ηταν στην ενεργο δραση.ακομα ντρεπομαι που δεν τη γνωριζα κ αυτην κ το εργο της. και ντραπηκα ακομα περισσοτερο με τον εαυτο μου οταν επιστρεφοντας στην αθηνα εκατσα κ εψαξα περισσοτερες πληροφοριες κ καταλαβα ποσο σημαντικο κομματι της ελληνικης μουσικης εχει υπαρξει. καλη της ωρα οπου βρισκεται κ μακαρι να τη ξανασυναντουσα

[Σχόλιο του χρήστη mak2sta στα Δακρυσμένα Μάτια]