Στον απόηχο του καλοκαιριού, και πριν αρχίσουν τα μετεκλογικά μελτέμια ... κλέβω λίγο χρόνο για να παραθέσω εδώ δύο Χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια (ηλικίας 58 ετών) που πρόλαβε και μοιράστηκε μαζί μου ο καλοκαιρινός γείτονας Δημήτρης Νιμτσιούδης από την Ζυρίχη (και από τα Δίκαια του Έβρου, απώτερα και 'απέναντι' δηλαδή από το Καβακλί της Βόρειας (Βουλγαρικής) Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας)): τα τραγούδια αυτά μου τα τραγούδησε ο Δημήτρης/Τζίμης/Μήτσος το πρωί της 4ης Σεπτεμβρίου 2015, και τα κατέγραψα όπως μπορούσα, χωρίς μαγνητόφωνο ή στενογραφία, αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη για τις όποιες παρανοήσεις ή παραποιήσεις.
[Τραγουδιόνταν εναλλάξ από δύο τετράδες νέων ανδρών, πόρτα-πόρτα σαν κάλαντα, με τα μισά κέρδη στην εκκλησία και τα άλλα μισά 'στα κλαρίνα'^ υπήρχαν και άλλα τραγούδια, καθώς το ευχετήριο άσμα άλλαζε ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την οικογενειακή κατάσταση,κλπ (Η αρχή ήταν όμως πάντα η ίδια: άνοιξε πόρτα μου άνοιξε, άνοιξε πόρτα καναρίνα, έχω δυο λόγια να σου πω, κι αυτά είναι ζαχαρένια.)]
Κάλαντα νέου αγοριού
Να πούμε και του Χρήστου μας ένα καλό τραγούδι,
η μάνα του τον έλουζε Σαββάτο κι όλη μέρα,
και τη Δευτέρα το πρωί
από το χέρι του τον πιάνει
από το χέρι του τον έπαιρνε
και στο σχολειό τον πάει
κι ο δάσκαλος τον ρώτησε
και πως καλά το λέει
παιδί μου πούναι το χαρτί
και που το καλαμάρι
τα γράμματα είναι στο χαρτί
κι ο νους μου στην αγάπη*
να ζεις και νάσαι Χρήστος μας
πάντα τραγούδι νάχεις
μανούλα σου να σε χαρεί
μπαμπάς να σε κερδίζει
*εδώ ρώτησα τον πληροφοριοδότη μου τι απέγινε το καλαμάρι ... και άκρη δεν βγήκε :-)
Κάλαντα ανύπανδρου άνδρα
Να πούμε και του Γιώργου μας ένα καλό τραγούδι,
η μάνα του τον στόλιζε δέκα λογιών μετάξι,
με κόκκινο με κίτρινο
μ άσπρο και με γαλάζιο
στους ουρανούς το γύριζε,
στους κάμπους το τυλίγει,
και μεσ τη μέση της θάλασσας
κάθονται και το υφαίνουν
καντίνος είναι ο αργαλειός
καντίνος και το χτένι,
του Γιώργου είν ο αργαλειός,
του Γιώργου και το χτένι
[Τραγουδιόνταν εναλλάξ από δύο τετράδες νέων ανδρών, πόρτα-πόρτα σαν κάλαντα, με τα μισά κέρδη στην εκκλησία και τα άλλα μισά 'στα κλαρίνα'^ υπήρχαν και άλλα τραγούδια, καθώς το ευχετήριο άσμα άλλαζε ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την οικογενειακή κατάσταση,κλπ (Η αρχή ήταν όμως πάντα η ίδια: άνοιξε πόρτα μου άνοιξε, άνοιξε πόρτα καναρίνα, έχω δυο λόγια να σου πω, κι αυτά είναι ζαχαρένια.)]
Κάλαντα νέου αγοριού
Να πούμε και του Χρήστου μας ένα καλό τραγούδι,
η μάνα του τον έλουζε Σαββάτο κι όλη μέρα,
και τη Δευτέρα το πρωί
από το χέρι του τον πιάνει
από το χέρι του τον έπαιρνε
και στο σχολειό τον πάει
κι ο δάσκαλος τον ρώτησε
και πως καλά το λέει
παιδί μου πούναι το χαρτί
και που το καλαμάρι
τα γράμματα είναι στο χαρτί
κι ο νους μου στην αγάπη*
να ζεις και νάσαι Χρήστος μας
πάντα τραγούδι νάχεις
μανούλα σου να σε χαρεί
μπαμπάς να σε κερδίζει
*εδώ ρώτησα τον πληροφοριοδότη μου τι απέγινε το καλαμάρι ... και άκρη δεν βγήκε :-)
Κάλαντα ανύπανδρου άνδρα
Να πούμε και του Γιώργου μας ένα καλό τραγούδι,
η μάνα του τον στόλιζε δέκα λογιών μετάξι,
με κόκκινο με κίτρινο
μ άσπρο και με γαλάζιο
στους ουρανούς το γύριζε,
στους κάμπους το τυλίγει,
και μεσ τη μέση της θάλασσας
κάθονται και το υφαίνουν
καντίνος είναι ο αργαλειός
καντίνος και το χτένι,
του Γιώργου είν ο αργαλειός,
του Γιώργου και το χτένι
