Καμπανοδιφία

Από το τεύχος 56 της ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, αφιερωμένο στην Ναυμαχία του Ναβαρίνου*, συγκρατώ μία γοητευτική λεπτομέρεια από τις ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ (σελ. 71): η καμπάνα της εκκλησίας του Σλοβενικού χωριού Σβέτι Γιόστ, φτιαγμένη στην Τεργέστη, φέρει την εξής επιγραφή:

ο χαλκός μου βρέθηκε στον πυθμένα της θάλασσας, όταν η ηγεμονία της Τουρκίας τερματίστηκε στο Ναβαρίνο της Ελλάδας

[*Για μια ανώνυμη μαρτυρία Σκωτσέζου ναύτη δείτε εδώ (σελ. 115-186)]

Ένα κείμενο του πατέρα μου ...

... που έγραψε 'εν βρασμώ ψυχής' με αφορμή μια συζήτηση μας* τον Μάϊο του 2002, μισό χρόνο πριν σβήσει στα 83 του:

1ον) Αυτός που έχει χρήματα βάζει στην τσέπη του αυτόν που δεν έχει.

2ον) Αυτός που έχει δύναμη (στρατιωτική ή άλλη) κάνει αυτόν που δεν έχει δύναμη ότι θέλει.

3ον) Αυτός που έχει και δύναμη και χρήμα κατά μείζονα λόγον μπορεί αν θέλει να κατασπαράξει αυτόν που δεν τα έχει.

4ον) Κάθε χώρα έχει α) καθάρματα
            β) Ολιγόμυαλους τους οποίους μπορούν να εκμεταλλευτούν άλλοι έχοντες δύναμη χρήμα και μυαλό.

5ον) Ο βαθμός κακοποιήσεως των λαών των αδυνάτων χωρών εξαρτάται από τους κυβερνώντας μια πλούσια σε χρήμα δύναμη μυαλό κλπ χώρα.

[Χρήστος Μπαλόγλου, Μάιος 2002]

*η συζήτηση είχε ως αφορμή την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και ως κύριο θέμα τον βαθμό υπευθυνότητας των Ελλήνων για την υπέρμετρη βία του Εμφυλίου. (Το κείμενο το θεωρούσα χαμένο αλλά το βρήκα πρόσφατα τακτοποιώντας το διαμέρισμα.)

Ατράνταχτη λογική!

«Την Κυριακή 12-01-14 και ώρα περίπου 23.00 καταφέραμε να προσεγγίσουμε το στόχο χωρίς να γίνουμε αντιληπτοί κι αυτή τη φορά προσπαθήσαμε να μην έχουμε μια επανάληψη της περσινής ατυχίας έξω από τα γραφεία της ΝΔ παρά το γεγονός ότι πλησιάσαμε αυτό το ενδεχόμενο. Και αυτό γιατί και η πρώτη απόπειρα εκτόξευσης ρουκέτας κατά των γραφείων της Mercedes απέτυχε και πάλι λόγω αστοχίας υλικού, όμως αυτή τη φορά επιστρατεύθηκε και η δεύτερη ρουκέτα που φέραμε μαζί μας και η οποία τελικά πυροδοτήθηκε κανονικά και διέγραψε την προσχεδιασμένη διαδρομή.

»Το γεγονός ότι ακόμα κι όταν γράφεται αυτό το κείμενο η επίθεσή μας αυτή δεν έχει γίνει - με οποιονδήποτε τρόπο - γνωστή στις διωκτικές αρχές και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας οδηγεί στα εξής συμπεράσματα: είτε έχει γίνει μια άθλια απόπειρα συγκάλυψης της ενέργειας (η οποία θα διαφανεί τις επόμενες μέρες μετά τη δημοσίευση της προκήρυξης) είτε λόγω δικής μας λανθασμένης επιλογής σημείου βολής (πιθανόν μακριά απ' το στόχο) η ρουκέτα δεν διένυσε την επιθυμητή απόσταση και βρίσκεται περιμετρικά των εγκαταστάσεων της Mercedes-Benz.»

Χαοτικές καταστάσεις!

Η χθεσινοβραδινή συνομιλία Γιώργου Τράγκα και Αλέξανδρου Φιλιππίδη, ειδικότερα οι χαοτικές λεπτομέρειες της (μη) έκδοσης του από την γείτονα, μου θύμισαν αυτό.

Η Γροιλανδία πρωτοσέλιδη ...

... στην τρέχουσα Guardian, οπότε δεν συγκρατήθηκα και την αγόρασα: το άρθρο αφορά την αύξηση στις εξορύξεις πολύτιμων ορυκτών που θα επιφέρει η υπερθέρμανση του πλανήτη και τις σχετικές επιπτώσεις ... πολύ πιο ενδιαφέρον ήταν πάντως το μακροσκελές άρθρο (σελ. 26-29) για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ! (Στο ίδιο τεύχος όμως μια είδηση στα ψιλά (σελ. 3) ... δίνει ένα ποιητικό ελαφρυντικό στο Ισραήλ: έως πολύ πρόσφατα το Ιράν ... απαγόρευε την εμφάνιση παραδοσιακών μουσικών οργάνων στην τηλεόραση!!!)

"Τιμίων και αμαρτωλών γαϊδάρων διήγησις ωφέλιμος"

Εδώ κι εκεί βλέπει κανείς ψήγματα αντίστασης στην καταβαράθρωση μας: χθες βρήκα ένα μικρού μεγέθους ημερολόγιο 2014 με 'αντικρυστά' κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας όπου κατά διάφορους τρόπους πρωταγωνιστής είναι το τετράποδο πάλαι ποτέ σύμβολο της Ελληνικής υπαίθρου! Λείπει βέβαια η πολύ παλιά ιστορία που αναφέρω εδώ (Σχόλια), ο τίτλος όμως του ημερολογίου παραπέμπει άμεσα και πατριδογνωστικά σε μια άλλη παλιά ιστορία (για την οποία παραπέμπεσθε εδώ και εδώ)!

Ένα σχολείο ξανανοίγει

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου ο Alpha έδειξε σε επανάληψη το ντοκιμαντέρ της Σοφίας Παπαϊωάννου για την επαναλειτουργία Ελληνικού σχολείου στην Ίμβρο -- με τέσσερις τελικά και όχι με δύο μαθητές (όπως αναφέρεται εδώ ), καθώς προστέθηκαν και δύο αδέλφια Αντιοχειακής καταγωγής. Ιδρύτρια μία Ιμβριώτισσα, η Άννα Κουτσομάλλη,  που έζησε το κλείσιμο του Ελληνικού σχολείου το 1964. (Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ .) Τραγικό πρόσωπο ο Τούρκος δήμαρχος, έποικος (φυσικά) από τον Πόντο, που δήλωσε "μακάρι να επιστρέψουν όλοι [οι Έλληνες της Ίμβρου]", ενώ εύστοχα παρέθεσε και μία 'ανατολίτικη' παροιμία, "αυτός που κλαίει δεν πρέπει να γίνεται εμπόδιο σ' αυτόν που γελάει". Οι διαθέσεις των ντόπιων Τούρκων φαίνονται άριστες, το μέλλον όμως δεν εξαρτάται μόνον από αυτές! (Νεότερα εδώ.)

[Πόσο εύκολη είναι η επιστροφή σε Τουρκοκρατούμενες περιοχές; Μπορεί η Ίμβρος να αποτελέσει υπόδειγμα για την Βόρεια Κύπρο; (Στον νου μου έρχεται αυτός ...)]